Rules for Meaningful Life

1. Self-Affirmation

Affirm your importance and self-worth as the foundation for growth.

"I remind myself daily that I matter and deserve respect."

2. Holistic Wellness

Balance your physical, mental, and spiritual health for overall well-being.

"I care for my body, mind, and spirit to stay healthy."

3. Enduring Happiness

Seek long-term joy over fleeting pleasures.

"I focus on what brings lasting happiness, not just quick thrills."

4. Accepting Responsibility

Acknowledge that your current state is your responsibility, without blaming others or external circumstances.

"I take full responsibility for my life and do not blame others for my situation."

5. Confronting Struggles

Face challenges head-on for personal growth and resilience.

"I face my problems directly and grow stronger through them."

6. Embracing Change

Adapt to life’s changes to continue growing and evolving.

"I embrace change to keep growing and learning."

7. Emotionally Rational

Balance emotions with logical thinking for sound decision-making.

"I consider my feelings but rely on reason for decisions."

8. Maximizing Potential

Continuously work on improving your skills and talents to achieve your personal goals.

"I actively improve my skills to reach my full potential."

9. Modular Approach

Break down larger goals into manageable steps for easier achievement.

"I break my goals into smaller tasks to stay focused and make steady progress."

10. Gratitude Practice

Cultivate a daily practice of gratitude to foster a positive outlook.

"I practice gratitude daily, appreciating the good in my life."

11. Nurturing Relationships

Build and maintain supportive, meaningful connections with others.

"I nurture relationships to create a supportive network around me."

12. Effective Communication

Communicate clearly and respectfully to strengthen relationships and understanding.

"I strive to communicate with clarity and respect to foster better relationships."

Nurturing of Religious Life

Nurturing One’s religious life through involves a dynamic and continuous process of: Responding, experiencing, asserting and renewing (REAR).

• Responding to God's ongoing call with openness and adaptability.
• Experiencing and trusting in God's loving providence, recognizing His presence in every aspect of life.
• Asserting God's presence actively in daily life, embodying His love and grace
• Renewing one's unique commitment and vocation regularly, maintaining dedication and integrity.

 

Responding to God's Ongoing Vocation

• Continuous Discernment: Actively seeking and responding to God's call in everyday life through prayer, reflection, and spiritual guidance.
• Adaptability: Remaining open to how God's vocation may evolve, requiring flexibility and a willingness to embrace new directions.

Experience the Loving Providence of God

• Trust in God: Cultivating a deep sense of trust in God’s care and guidance, recognizing His hand in all aspects of life.
• Gratitude: Developing an attitude of gratitude for the blessings and challenges that demonstrate God’s providence.

Assert the Presence of God in Our Daily Life

• Mindfulness: Maintaining a conscious awareness of God's presence in everyday activities and interactions.
• Witness: Actively showing God's love and grace through words and actions, making His presence known to others.

Renewing One's Unique Commitment

• Personal Vocation: Regularly reflecting on and recommitting to the specific calling and mission God has given to everyone.
• Faithfulness: Continuously renewing dedication to one's personal vocation, fulfilling it with integrity and devotion.

By focusing on these aspects, individuals can cultivate a vibrant and transformative religious life that reflects and radiates God's love and presence in the world.

Religious Life: A Grace-Filled Presence to Transform the World

 You too, dear consecrated brothers and sisters, you are simple men and women who caught sight of the treasure worth more than any worldly good.  And so you left behind precious things, such as possessions, such as making a family for yourselves.  Why did you do this?  Because you fell in love with Jesus, you saw everything in him, and enraptured by his gaze, you left the rest behind.

 Religious life is a profound journey of responding to God's invitation, aimed at experiencing God's loving providence. A religious, in constant communion with God, remains open and attentive to His guidance through listening and striving to imitate Jesus as portrayed in the Gospel. This life is characterized by a grace-filled presence that is embodied through acts of self-emptying love.

Key Elements of Religious Life

Responding to God's Invitation

• Discernment: Actively seeking to understand and follow God's call through prayer, reflection, and spiritual guidance.
• Openness: Being receptive to the ways God may speak and lead, whether through scripture, community, or personal reflection.

Experiencing God's Loving Providence

• Trust: Cultivating a deep trust in God's care and provision, recognizing His hand in all circumstances.
• Gratitude: Maintaining a spirit of thankfulness for both blessings and challenges, seeing them as opportunities to experience God's love.

Constant Communion with God by being open and listening

• Personal Prayer: Engaging in regular and deep prayer to maintain a strong and intimate relationship with God.
• Word of God: Listening and meditating word of God and remaining open and attentive to his guidance through listening.
• Sacraments: Participating in the sacraments to receive grace and strengthen the connection with God.

Striving to Imitate Jesus

• Gospel Living: Emulating the life and teachings of Jesus, as depicted in the Gospels, through actions and attitudes.
• Humility and Service: Prioritizing the needs of others and serving selflessly, following Jesus' example of humility and compassion.

Grace-Filled Presence

• Self-Emptying Love (Kenosis): Practicing selfless love, putting others' needs above one's own without seeking personal gain.
• Acts of Compassion: Engaging in acts of mercy and kindness, providing support and healing to those in need.

Manifestations of a Grace-Filled Presence

Generosity and Respect

• Generosity: Freely sharing time, resources, and talents, reflecting God's abundant love.
• Respect: Valuing and honoring the inherent dignity of every person.

Encouraging and Empowering Others

• Encouragement: Supporting and affirming others, helping them realize their potential.
• Gratitude: Cultivating and expressing gratitude for the gifts and contributions of others.

Loving and Transformative Actions

• Active Witnessing: Demonstrating faith through loving actions and commitment to justice and peace.
• Transformation: Being agents of change, working towards personal and societal transformation.

Compassionate Presence

• Healing: Providing comfort and support to those in physical, emotional, or spiritual need.
• Empathy: Showing deep understanding and sensitivity to others' experiences and needs.

Inspirational and Liberating Influence

• Inspiration: Motivating others to live authentically and courageously in their faith.
• Empowerment: Helping others recognize and develop their strengths, fostering growth and freedom.

Impact on the World

Community and Global Transformation

• Creating Faith Communities: Establishing and nurturing communities that embody Gospel values.
• Social Justice: Advocating for systemic changes to address inequality, poverty, and injustice.
• Missionary Work: Spreading the Gospel message locally and globally, promoting intercultural and interfaith dialogue.
• Sustainable Living: Promoting environmental stewardship as a respect for God's creation.

 

Conclusion

·    The Christian religious life as a grace-filled presence is a dynamic and transformative force. By living in constant communion with God, embodying Christ’s love, and manifesting this grace through generous, respectful, compassionate, and empowering actions, individuals can inspire profound positive change in the world. This commitment to a life of faith and service not only reflects God's loving providence but also brings hope, healing, and transformation to communities and individuals around the globe.

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Justification Through Faith

It is believed that in the early Christian community, there was a debate regarding the mode of attainment of redemption as the church began to grow with a larger Gentile population than the Jewish lot. Was it through the justification obtained by practicing the Law or through the justification by faith in Jesus? This is one of the most fundamental themes addressed by St. Paul in his Letter to the Romans.

Paul, in his letter to the Romans (Rom 3:21-22), emphasizes that the righteousness of God is revealed through faith in Jesus apart from the Law. Everyone who has faith in Jesus will be justified by Him, who has fulfilled the Law. This justification is freely accessible through faith in Jesus Christ to all who believe, regardless of their ethnic or religious background. Furthermore, in his letter to the Romans (Rom 10:6-8), he contrasts the righteousness based on the Law with the righteousness based on faith. He asserts that the latter is accessible and near to all who believe and confess Jesus as Lord.

According to Paul (Rom 3:23), we all have sinned and fallen short of God's glory. This universal need underscores the necessity of redemption through Jesus Christ. He echoes this by affirming that there is no distinction between Jew and Gentile, and that everyone who calls on the name of the Lord will be saved (Rom 10:12-13). St. Paul speaks of being justified freely by God's grace through the redemption that came by Christ Jesus. God presented Christ as a sacrifice of atonement, demonstrating His righteousness and providing a means for justifying those who have faith in Jesus. The process of salvation through faith occurs through believing in the heart and confessing with the mouth that Jesus is Lord (Rom 10/9). This results in justification and salvation. Thus, righteousness is readily available to all who believe and confess Jesus as Lord.

We are reminded of the proclamation of faith made by by St. Thomas after the resurrection of Jesus. On the eighth day after His resurrection, when Jesus appeared before His disciples and invited Thomas to see His wounds and put his finger into His side, Thomas was humbled and made his act of faith. He fell at the feet of Jesus and said, “My Lord and my God!” He confessed Jesus as Lord with his mouth and accepted His resurrection in his heart. This is the Christian Kerygma.

It is further observed from letter of Paul to Timoty that the sacred Scriptures are the means to instruct the individuals for salvation through faith in Jesus Christ. (2 Tim 3/ 15). As St Paul points out - all scripture is given by the inspiration of God and is good for teaching, for reproof for correction and for training in righteousness (2Tim 3/16). This will equip everyone who belong to God to do good deeds and grow in perfection. 

Conclusion

Paul's teachings in his letter to Romans underscore the foundational Christian doctrine that redemption and righteousness are granted by God's grace through faith in Jesus Christ. This redemption is universally available, transcending ethnic and religious boundaries, and is grounded in the sacrificial atonement made by Jesus. Believers are justified and saved not by adherence to the Law but through heartfelt faith and confession of Jesus as Lord. The Sacred Scriptures play a vital role in instructing  the individuals for salvation through faith in Jesus Christ. 
 

Need for a compromise between AI and NI to safeguard the "Infinite dignity" of Human beings

 The history of technological development is riddled with instances of unforeseen negative consequences. It's imperative that we learn from past mistakes and approach each phase of advancement and development with caution. There is a growing concern among some people about the potential threat of Artificial Intelligence (AI) to Natural Intelligence (NI). This indeed is a significant topic of discussion in the modern era. It's crucial to strike a balance between the development of AI and the nurturing of our own innate human abilities.

AI undoubtedly offers numerous benefits and has the potential to revolutionize various aspects of our lives, from healthcare to transportation to education.The purpose of AI is to handle many challenging and complex jobs with accuracy, which humans cannot do because of limited computational power.In the healthcare industry, AI algorithms analyze medical images and detect patterns to assist in the early diagnosis of diseases, which is helping millions, and this is a boost for humankind. The latest generation of intelligent AI programs can perform various daily tasks, e.g., data reconstitution and classification.

Although AI brings significant benefits, there are legitimate concerns and arguments against its deployment. Among them are loss of jobs, ethical challenges, security risk, overdependence resulting from the loss of human skills, economic imbalances,and unintended consequences that cannot be foreseen.It is essential to proceed with caution and ensure that the development of AI is guided by ethical principles and a deep understanding of its potential impacts.One key consideration is the preservation and enhancement of NI.

On 30 October 2023, the Biden Administration issued an executive order on Safe, Secure, and Trustworthy Artificial Intelligence [AI]. The executive order directs actions on AI safety and security to protect Americans’ privacy. Lessthan two months later, European Union policymakers agreed to the new law to regulate artificialintelligence; this is one of the world’s first comprehensive attempts to limitthe use of a rapidly evolving technology with wide-ranging societal and economic implications.Why are governments keen to regulate the surge in AI? Is the rapid development of AI in recent years a boon or bane to our society? These are some questions we need to ask ourselves.

While AI can perform tasks with remarkable efficiency and accuracy, it lacks the creativity, empathy, and intuition that are integral to human intelligence. Therefore, investing in the development and cultivation of NI remains crucial. It's imperative that we learn from past mistakes and approach the advancement of AI with a thoughtful and responsible mind set. This includes addressing concerns such as job displacement, privacy infringement, and the potential for AI to aggravate existing societal inequalities. The challenges posed by the surge in AI must be addressed with responsible AI development, eliminating or at least reducing negative consequences, and striking a balance between AI and human capabilities to preserve essential human qualities.

Some considerations on managing future AI development preserving and enhancing NI.

1. Ethical Guidelines and Regulation: Establishing clear ethical guidelines and regulatory frameworks is crucial to ensure that AI development prioritizes human well-being and aligns with societal values. This can involve setting standards for transparency, accountability, fairness, and privacy in AI systems.

2. Responsible AI Design: AI systems should be designed with a focus on augmenting human capabilities rather than replacing them entirely. This involves incorporating principles of human-centered design, ensuring that AI complements and enhances the strengths of NI rather than undermining them.

3. Investment in Education and Training: Fostering NI requires ongoing investment in education and training programs that cultivate critical thinking, creativity, empathy, and other essential human skills. This can help individuals adapt to the changing landscape of work and technology and remain resilient in the face of AI advancements.

4. Collaboration between AI and NI: Promoting collaboration between AI and NI can lead to more effective and beneficial outcomes lead to more effective and beneficial outcomes. This involves integrating AI technologies into educational and professional settings to support learning, problem-solving, and decision-making while preserving the unique contributions of NI.

5. Anticipating and Addressing Risks: Proactively identifying and addressing potential risks associated with AI development is essential. This includes concerns such as job displacement, bias and discrimination, security vulnerabilities, and the ethical implications of AI-powered decision-making.

6. Public Engagement and Dialogue: Encouraging public engagement and dialogue on the ethical, social, and cultural implications of AI can foster awareness, understanding, and accountability. This can involve creating platforms for open discussion, soliciting feedback from diverse stakeholders, and involving the public in decision-making processes related to AI development.

7. Managing the Pace of AI: In terms of managing the pace of AI development, it's essential to prioritize human well-being and ensure that AI serves as a tool for augmenting human capabilities rather than replacing them entirely. This may involve implementing regulations and guidelines to govern the ethical use of AI and promote transparency and accountability in its deployment.

The challenges posed by the surge in AI must be addressed with responsible AI development, eliminating or at least reducing negative consequences, and striking a balance between AI and human capabilities to preserve essential human qualities.By implementing these strategies and approaches, we can manage the future development of AI in a way that maximizes its benefit while mitigating its potential risks to Natural Intelligence. It requires a concerted effort from the policy makers, technologist, educators and society as a whole to ensure that AI serves as a force for positive change and advancement. 

Infinite Dignity

The Dicastery for the Doctrine of the Faith released "Dignitas Infinita" (Infinite Dignity) on April 8th, coinciding with the Solemnity of the Annunciation. The declaration outlines the importance of human dignity, explains its connection to God, and condemns a variety of current violations of human dignity, including human rights violations, discrimination against women, abortion and gender theory.This declaration on human dignity comprises four sections. The first three sections delve into principles and theories to elucidate the concept of "dignity," while the fourth section addresses contemporary social and moral challenges threatening human dignity, reaffirming the Church's stance against them.

• 
  

The introduction of the document establishes a fundamental clarification of the term "dignity," delineating it into four dimensions: ontological dignity, moral dignity, social dignity, and existential dignity. Ontological dignity is paramount, deriving from the inherent worth of every individual as willed and loved by God, and persists irrespective of circumstances. Moral dignity relates to how individuals exercise their freedom, while social dignity concerns living conditions. Existential dignity reflects one's perception of living a dignified or undignified life, often influenced by non-economic factors. The term underscores the uniqueness of each person, emphasizing dignity as an intrinsic and inalienable quality inherent in every human being.

The document highlights three convictions guiding the Church's affirmation of the equal dignity of all individuals. Firstly, rooted in Revelation, it asserts that human dignity originates from the Creator's love, encompassing the entirety of the human person. Secondly, the Incarnation of Jesus Christ elevates human dignity, exemplifying God's unification with humanity and proclamation of the Kingdom of God to all. Thirdly, every person possesses a vocation to the fullness of dignity, culminating in communion with God for eternity. However, the realization of inherent dignity depends on free and responsible choices aligned with the true good, albeit obscured by sin.

In rejecting movements seeking to replace human dignity with subjective criteria, the document reaffirms dignity as inherent, unconditional, and independent of individual circumstances. Human dignity is grounded in the constitutive demands of human nature and entails reciprocal obligations towards others. Moreover, recognizing the goodness of creation and caring for it are integral to human dignity. Distance from God weakens freedom and can lead to disrespect for one's own dignity and that of others.

The document proceeds to denounce specific violations of human dignity, including poverty, war, human trafficking, sexual abuse, violence against women, and inequalities between genders. It reiterates the Church's stance against offenses such as abortion, surrogacy, euthanasia, and assisted suicide, emphasizing the sanctity of human life from conception to natural death. Furthermore, it advocates for the protection and support of individuals with disabilities and rejects discrimination based on sexual orientation.

Lastly, the declaration highlights the threats posed by digital violence and underscores the imperative to place respect for human dignity at the center of the commitment to the common good and every legal system. This responsibility extends to individuals and the State, with the Church fervently promoting this principle. 

Reference:https://catholicsocialthought.org.uk/dignitas-infinita-a-summary/

Maundy Thursday Homily in Malayalam

 

"എൻ്റെ ഓർമ്മയ്ക്കായി ഇത് ചെയ്യുക..."

ഇന്ന്, ഈ പെസഹ വ്യാഴത്തിൽ യേശുക്രിസ്തുവിൻ്റെ അഗാധമായ ത്യാഗത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, ത്യാഗപരമായ സ്നേഹത്തിൻ്റെ ശക്തിക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന നിസ്വാർത്ഥതയുടെയും വീരത്വത്തിൻ്റെയും ശ്രദ്ധേയമായ രണ്ട് കഥകൾ ഞാൻ ഓർമ്മിക്കുന്നു.

ഫാ. ഫ്രാൻസിസ്‌ക്കൻ സന്യാസിയായ മാക്‌സിമിലിയൻ കോൾബെ ജീവൻ രക്ഷിച്ച ഫ്രാൻസിസ്‌സെക് ഗാജോണിസെക് എന്ന മനുഷ്യൻ പ്രകടിപ്പിച്ച അസാമാന്യമായ ധൈര്യവും സ്നേഹവും ആദ്യ കഥ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. ഓഷ്‌വിറ്റ്‌സിലെ നാസി കോൺസെൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പിൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ, ഗജൗനിസെക്ക് മറ്റ് പലരോടൊപ്പം മരണത്തിന് വിധിക്കപ്പെട്ടതായി കണ്ടെത്തി. പക്ഷേ, അചഞ്ചലമായ വീരവാദത്തിൻ്റെ നിമിഷത്തിൽ, ഫാ. ഫ്രാൻസിസ്‌ക്കൻ സന്യാസിയായ മാക്‌സിമിലിയൻ കോൾബെ തൻ്റെ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കാൻ മുന്നോട്ടുവന്നു, ഗാജോണിസെക്കിന് ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി തൻ്റെ ജീവിതം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ഈ സ്‌നേഹപ്രവൃത്തി, ഒരുവൻ്റെ ജീവൻ മറ്റൊരാൾക്കുവേണ്ടി സമർപ്പിക്കാനുള്ള ഈ സന്നദ്ധത, മുഴുവൻ മനുഷ്യരാശിയുടെയും രക്ഷയ്‌ക്കായി സ്വയം സമർപ്പിച്ച ക്രിസ്തുവിൻ്റെ തന്നെ സ്‌നേഹത്തിൻ്റെ ആഴത്തിലുള്ള പ്രതിഫലനമാണ്.

ഓഷ്‌വിറ്റ്‌സിന് ശേഷമുള്ള ഗാജോണിസെക്കിൻ്റെ ജീവിതം ആഴത്തിലുള്ള നന്ദിയും തൻ്റെ വീണ്ടെടുപ്പുകാരന് ഫാ. കോൾബെ. കോൾബെയുടെ വീരോചിതമായ പ്രണയത്തിൻ്റെ കഥ പങ്കിടാൻ അദ്ദേഹം സ്വയം സമർപ്പിച്ചു, തനിക്കുവേണ്ടി ചെയ്ത ത്യാഗം ലോകം ഒരിക്കലും മറക്കില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കി. തൻ്റെ സാക്ഷ്യത്തിലൂടെ, ത്യാഗപരമായ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പരിവർത്തന ശക്തിയുടെ ജീവനുള്ള സാക്ഷ്യമായി ഗാജൗനിസെക്ക് മാറി, സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ അനുകമ്പയും നിസ്വാർത്ഥതയും സ്വീകരിക്കാൻ അസംഖ്യം ആളുകളെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു.

രണ്ടാമത്തെ കഥ, കേരളത്തിലെ മഞ്ഞുമ്മൽ എന്ന ശാന്തമായ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നാണ്, സുഭാഷ് എന്ന ചെറുപ്പക്കാരൻ ഗുണ ഗുഹകളുടെ ആഴത്തിൽ ആസന്നമായ അപകടത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തി. അവൻ കാലിടറി ഒരു അപകടകരമായ വിള്ളലിലേക്ക് വീഴുമ്പോൾ, സുഭാഷിനെ ചില അപകടങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ സ്വന്തം ജീവൻ പണയപ്പെടുത്തി അവൻ്റെ കാവൽ മാലാഖയായി ഉയർന്നുവന്നത് അവൻ്റെ സുഹൃത്ത് സിജു ഡേവിഡ് ആയിരുന്നു. ആ നിമിഷത്തിൽ സിജുവിൻ്റെ ധീരതയും നിസ്വാർത്ഥതയും അദ്ദേഹത്തിന് ബഹുമാനപ്പെട്ട ജീവൻ രക്ഷാ പദക് മെഡൽ നേടിക്കൊടുത്തു, ഇത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അസാധാരണമായ ധൈര്യത്തിൻ്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെ ക്ഷേമത്തോടുള്ള അചഞ്ചലമായ പ്രതിബദ്ധതയുടെയും തെളിവാണ്.

ഫാ. മാക്‌സിമിലിയൻ കോൾബെ ഗാജോണിസെക്കിൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ വീണ്ടെടുത്തയാളാണ്, സിജുവും സുഭാഷിലുണ്ടാകും.

മൗണ്ടി വ്യാഴം എന്നറിയപ്പെടുന്ന പെസഹയുടെ ആഘോഷത്തോട് അടുക്കുമ്പോൾ, ഈ വിശുദ്ധ അവസരത്തിൻ്റെ അഗാധമായ പ്രാധാന്യത്തിലേക്ക് ആഴത്തിൽ പരിശോധിക്കാൻ ഞങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുന്നു. പഴയതും പുതിയതുമായ നിയമങ്ങളിലെ പെസഹ, അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കുള്ള, അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷയിലേക്കുള്ള യാത്രയെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്ന ശക്തമായ ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ പ്രവൃത്തിയാണ്.

പഴയനിയമത്തിൽ, ഈജിപ്തിലെ അടിമത്തത്തിൻ്റെ അടിച്ചമർത്തൽ പിടിയിൽ നിന്ന് യഹൂദ ജനതയുടെ അത്ഭുതകരമായ വിമോചനത്തെ പെസഹ അനുസ്മരിക്കുന്നു. പെസഹാ ദിനത്തിൽ, യഹോവ തൻ്റെ ജനത്തെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്ക് നയിച്ചു, ഐശ്വര്യത്തിൻ്റെയും പ്രത്യാശയുടെയും ദേശമായ കനാൻ എന്ന വാഗ്ദത്ത ദേശത്തേക്ക് അവരെ നയിച്ചു.

പുതിയ നിയമത്തിൽ, ആത്യന്തിക പെസഹായെ നാം ഓർക്കുമ്പോൾ പെസഹയ്ക്ക് കൂടുതൽ ആഴത്തിലുള്ള അർത്ഥമുണ്ട് - പാപത്തിൻ്റെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്ന് ദൈവമക്കളാകാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കുള്ള മനുഷ്യരാശിയുടെ പെസഹാ. ഈ ന്യൂ പെസഹയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് ജീവൻ്റെ അപ്പമായ വിശുദ്ധ കുർബാനയുടെ സ്ഥാപനമാണ്.

അന്ത്യ അത്താഴ വേളയിൽ, യഹൂദരുടെ പെസഹാ ഭക്ഷണത്തിൻ്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, യേശു സ്വയം ബലിയർപ്പിക്കുന്ന കുഞ്ഞാടായി സ്വയം സമർപ്പിച്ചു. പ്രതീകാത്മകമായി, കാൽവരിയിലെ കുരിശിൽ തൻ്റെ വരാനിരിക്കുന്ന ത്യാഗത്തെ അവൻ മുൻകൂട്ടി കാണിച്ചു, അവിടെ അവൻ്റെ ശരീരം തകർക്കപ്പെടുകയും മനുഷ്യരാശിയുടെ വീണ്ടെടുപ്പിനായി അവൻ്റെ രക്തം ചൊരിയുകയും ചെയ്യും. അവൻ്റെ ശരീരവും രക്തവും അർപ്പിക്കുന്ന ഈ പ്രവൃത്തി, അവൻ്റെ ജീവിതം തന്നെ, നിരുപാധികമായ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പ്രകടനമായിരുന്നു - കെനോട്ടിക് സ്നേഹത്തിൻ്റെ പരകോടി.

കുർബാനയുടെ സ്ഥാപനത്തിലൂടെ, യേശു തൻ്റെ സ്നേഹവും കൃപയും നമ്മിൽ ചൊരിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെത്തന്നെ നമുക്കായി അർപ്പിക്കുന്നത് തുടരുന്നു. ഓരോ തവണയും വിശുദ്ധ കുർബാനയിൽ പങ്കുചേരുമ്പോൾ, യേശുവിൻ്റെ കെനോട്ടിക് സ്നേഹത്തിൻ്റെ അഗാധമായ പ്രവൃത്തിയെ ഓർക്കാൻ നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു. ദൈവപുത്രന്മാരും പുത്രിമാരും എന്ന പദവിയിലേക്ക് ഉയർത്തപ്പെട്ട യേശുവിനോടും അവൻ്റെ വിശുദ്ധിയോടും നാം ഐക്യപ്പെടുന്നത് കുർബാനയിലൂടെയാണ്.

വാസ്‌തവത്തിൽ, യേശുവിൻ്റെ മനുഷ്യസ്‌നേഹത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ സ്‌മരണയാണ് കുർബാന. കൂദാശയിലൂടെ പങ്കുവയ്ക്കപ്പെടുന്ന ജീവൻ്റെ ദാനമാണിത്, നമ്മുടെ കർത്താവിൽ നിന്ന് നമുക്ക് ലഭിക്കാവുന്ന ഏറ്റവും വലിയ അനുഗ്രഹം. വിശുദ്ധ കുർബാന സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ, യേശുവിന് നമ്മോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആഴം ഓർമ്മിപ്പിക്കുകയും ദൈവമക്കൾ എന്ന നില നിലനിർത്താൻ പരിശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യാം. ഈ പുണ്യമാസ വ്യാഴാഴ്ചയിൽ നാം ഒത്തുകൂടുമ്പോൾ, വിശുദ്ധ കുർബാനയുടെ സ്ഥാപനത്തെക്കുറിച്ച് മാത്രമല്ല, തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകുമ്പോൾ യേശു പ്രകടമാക്കിയ എളിമയുടെയും സേവനത്തിൻ്റെയും അഗാധമായ പ്രവൃത്തിയെയും ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു. സ്‌നേഹത്തിൻ്റെയും വിനയത്തിൻ്റെയും അഗാധമായ ആംഗ്യമായ ഈ പ്രവൃത്തി, നമ്മുടെ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ അനുകരിക്കാനുള്ള കാലാതീതമായ മാതൃകയായി വർത്തിക്കുന്നു.

നമ്മുടെ സമകാലിക കാലത്ത്, ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഈ എളിയ സേവന മനോഭാവത്തെ ശക്തമായ രീതിയിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിന് നാം സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ വർഷം, ഇറ്റലിയുടെ പ്രാന്തപ്രദേശത്തുള്ള ജുവനൈൽ ജയിലിൽ തൻ്റെ വിശുദ്ധ വ്യാഴം ശുശ്രൂഷയ്ക്കിടെ, തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്ന യേശുവിൻ്റെ പ്രവൃത്തി അനുകരിക്കാൻ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. ലളിതമായ മാനുഷിക ആംഗ്യങ്ങളിലൂടെ പോലും പരസ്പരം സഹായിക്കുന്നത് ഉദാത്തമായ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നാണെന്ന് അദ്ദേഹം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകിയ യേശുവിൻ്റെ പ്രവൃത്തി കേവലം ഒരു നാടോടിക്കഥയല്ലെന്നും നമ്മൾ പരസ്പരം എങ്ങനെ ഇടപഴകണം എന്നതിൻ്റെ അഗാധമായ അടയാളമാണെന്നും ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. പരസ്‌പരം സഹായിക്കുകയും എല്ലാവരുടെയും മഹത്തായ അന്തസ്സിനോട് സ്‌നേഹവും ആദരവും കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, പാപികൾ എന്ന നിലയിലുള്ള നമ്മുടെ ബലഹീനതകളിൽപ്പോലും, നമ്മുടെ ലോകത്തെ ബാധിക്കുന്ന അനീതികളെ ലഘൂകരിക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയും. പരിശുദ്ധ പിതാവിൻ്റെ വാക്കുകൾ യേശു തന്നെ നമുക്ക് നൽകിയ സ്നേഹത്തിൻ്റെ നിയോഗം പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു: "ഞാൻ നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചതുപോലെ നിങ്ങളും പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നു." ഈ നിയോഗം നമുക്ക് ഒരു വഴിവിളക്കായി വർത്തിക്കുന്നു, ഈ ലോകത്ത് ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരായി സ്വയം തിരിച്ചറിയാനുള്ള നമ്മുടെ യാത്രയിൽ നമ്മെ നയിക്കുന്നു. യേശുവിൻ്റെ മാതൃകയും ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പയും പ്രതിധ്വനിച്ച എളിയ സേവനത്തിൻ്റെ ആത്മാവിനെ സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, നമുക്ക് നമ്മുടെ ലോകത്തിലെ മാറ്റത്തിൻ്റെ ഏജൻ്റുമാരാകാൻ കഴിയും. ദയ, അനുകമ്പ, നിസ്വാർത്ഥത എന്നിവയിലൂടെ നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവർക്ക് രോഗശാന്തിയും അനുരഞ്ജനവും കൊണ്ടുവരാൻ കഴിയും.

ഈ വ്യാഴാഴ്‌ചയിലെ സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, താഴ്‌മയുള്ള സേവനത്തിൻ്റെ യേശുവിൻ്റെ മാതൃക അനുകരിക്കാനുള്ള ആഹ്വാനത്തിന് നമുക്ക് ചെവികൊടുക്കാം. ഓരോ വ്യക്തിയിലും അന്തർലീനമായിരിക്കുന്ന മഹത്തായ മഹത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് നമുക്ക് പരസ്പരം സ്നേഹത്തോടെയും അനുകമ്പയോടെയും എത്തിച്ചേരാം. ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ ലോകത്ത് ക്രിസ്തുവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പരിവർത്തന ശക്തിക്ക് നമ്മുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ സാക്ഷ്യം വഹിക്കാം.

യേശു, തൻ്റെ പരമമായ സ്നേഹപ്രവൃത്തിയിൽ, മനുഷ്യരാശിയുടെ രക്ഷയ്ക്കായി സ്വയം സമർപ്പിച്ചു, തൻ്റെ ശരീരം തകർത്ത് കുരിശിൽ രക്തം ചൊരിഞ്ഞു. ഈ നിസ്വാർത്ഥ ത്യാഗം നമ്മുടെ സഹോദരങ്ങളുടെ ക്ഷേമത്തിനായി നമ്മെത്തന്നെ സമർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ മാതൃക അനുകരിക്കാൻ നമ്മെ വിളിക്കുന്നു. തീർച്ചയായും, ഇതാണ് ക്രിസ്തീയ ജീവിതത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളി: സ്വയം തകർത്ത് പരോപകാരിയാകുക, നിസ്വാർത്ഥമായി മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹത്തിൽ സേവിക്കുക.

യേശുവിൻ്റെ കാൽചുവടുകളിൽ, നിസ്വാർത്ഥതയിലേക്കുള്ള ഈ ആഹ്വാനത്തിന് അസംഖ്യം വിശുദ്ധരും സാധാരണ വ്യക്തികളും ഒരുപോലെ ഉത്തരം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. പാവപ്പെട്ടവർക്കും പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവർക്കും വേണ്ടിയുള്ള അശ്രാന്ത സേവനത്തിന് പേരുകേട്ട മദർ തെരേസ, ആവശ്യമുള്ളവരുമായി ഒന്നാകാൻ സ്വയം ഒഴിഞ്ഞുമാറി. സിസ്റ്റർ റാണി മരിയ, ദരിദ്രർക്കും പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവർക്കും സേവനത്തിൽ തൻ്റെ ജീവിതം സമർപ്പിച്ചു, തന്നെത്തന്നെ പൂർണമായി സമർപ്പിക്കാനുള്ള യേശുവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ മാതൃക പിന്തുടർന്ന്. അതുപോലെ, ഫാദർ ഡേവിസ് ചിറമേലിൻ്റെ അവയവദാനത്തിലൂടെ ജീവൻ നൽകിയത് സഹനങ്ങൾക്കിടയിലും ക്രിസ്തുവിൻ്റെ സ്വയം ശൂന്യമായ സ്നേഹത്തെ ഉദാഹരിക്കുന്നു.

ഈ അനുസ്മരണ ദിനത്തിൽ, യേശുവിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും ജീവിതത്തിൻ്റെയും പ്രകടനമായ കുർബാനയുടെ സമ്മാനത്തിന് നന്ദി പറയുമ്പോൾ, സ്നേഹത്തിൻ്റെ സമ്മാനമായി നമ്മുടെ ദൈനംദിന പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സ്വയം അർപ്പിക്കാൻ നമുക്ക് പ്രതിജ്ഞയെടുക്കാം. കെനോസിസിൽ, സ്വയം ശൂന്യമാക്കുന്നതിൽ യേശു സ്വയം അർപ്പിച്ചതുപോലെ, മറ്റുള്ളവരുമായുള്ള നമ്മുടെ ഇടപെടലുകളിൽ ആത്മത്യാഗത്തിൻ്റെ അതേ മനോഭാവം നമുക്ക് സ്വീകരിക്കാം.

കുർബാനയിൽ ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ശരീരവും രക്തവും സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ, അവൻ നമ്മോട് കാണിച്ച അതേ നിസ്വാർത്ഥതയോടും ഔദാര്യത്തോടും കൂടി മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹിക്കാനും സേവിക്കാനും നമ്മെ ശക്തരാക്കുകയും അവൻ്റെ സ്നേഹവും കൃപയും കൊണ്ട് നിറയുകയും ചെയ്യാം. ലോകത്ത് ക്രിസ്തുവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും കാരുണ്യത്തിൻ്റെയും ജീവിക്കുന്ന സാക്ഷ്യങ്ങളായി ത്യാഗപൂർണമായ സ്നേഹത്തിൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് നമ്മെത്തന്നെ സമർപ്പിക്കാം. മ്മുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ദിവ്യകാരുണ്യത്തിൻ്റെ അഗാധമായ സമ്മാനത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കട്ടെ, കൂടാതെ നമ്മുടെ സ്വയം ശൂന്യമായ കെനോസിസ് ദൈവത്തിന് മഹത്വവും നാം കണ്ടുമുട്ടുന്ന എല്ലാവർക്കും അനുഗ്രഹവും നൽകട്ടെ. നമ്മുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ദിവ്യകാരുണ്യത്തിൻ്റെ അഗാധമായ സമ്മാനത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കട്ടെ, കൂടാതെ നമ്മുടെ സ്വയം ശൂന്യമായ കെനോസിസ് ദൈവത്തിന് മഹത്വവും നാം കണ്ടുമുട്ടുന്ന എല്ലാവർക്കും അനുഗ്രഹവും നൽകട്ടെ.

നമ്മുടെ സമകാലിക കാലത്ത്, ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഈ എളിയ സേവന മനോഭാവത്തെ ശക്തമായ രീതിയിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിന് നാം സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ വർഷം, ഇറ്റലിയുടെ പ്രാന്തപ്രദേശത്തുള്ള ജുവനൈൽ ജയിലിൽ തൻ്റെ വിശുദ്ധ വ്യാഴം ശുശ്രൂഷയ്ക്കിടെ, തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്ന യേശുവിൻ്റെ പ്രവൃത്തി അനുകരിക്കാൻ ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ആഹ്വാനം ചെയ്തു. ലളിതമായ മാനുഷിക ആംഗ്യങ്ങളിലൂടെ പോലും പരസ്പരം സഹായിക്കുന്നത് ഉദാത്തമായ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നാണെന്ന് അദ്ദേഹം ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകിയ യേശുവിൻ്റെ പ്രവൃത്തി കേവലം ഒരു നാടോടിക്കഥയല്ലെന്നും നമ്മൾ പരസ്പരം എങ്ങനെ ഇടപഴകണം എന്നതിൻ്റെ അഗാധമായ അടയാളമാണെന്നും ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. പരസ്‌പരം സഹായിക്കുകയും എല്ലാവരുടെയും മഹത്തായ അന്തസ്സിനോട് സ്‌നേഹവും ആദരവും കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, പാപികൾ എന്ന നിലയിലുള്ള നമ്മുടെ ബലഹീനതകളിൽപ്പോലും, നമ്മുടെ ലോകത്തെ ബാധിക്കുന്ന അനീതികളെ ലഘൂകരിക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയും. പരിശുദ്ധ പിതാവിൻ്റെ വാക്കുകൾ യേശു തന്നെ നമുക്ക് നൽകിയ സ്നേഹത്തിൻ്റെ നിയോഗം പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു: "ഞാൻ നിങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചതുപോലെ നിങ്ങളും പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നു." ഈ നിയോഗം നമുക്ക് ഒരു വഴിവിളക്കായി വർത്തിക്കുന്നു, ഈ ലോകത്ത് ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരായി സ്വയം തിരിച്ചറിയാനുള്ള നമ്മുടെ യാത്രയിൽ നമ്മെ നയിക്കുന്നു. യേശുവിൻ്റെ മാതൃകയും ഫ്രാൻസിസ് മാർപാപ്പയും പ്രതിധ്വനിച്ച എളിയ സേവനത്തിൻ്റെ ആത്മാവിനെ സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, നമുക്ക് നമ്മുടെ ലോകത്തിലെ മാറ്റത്തിൻ്റെ ഏജൻ്റുമാരാകാൻ കഴിയും. ദയ, അനുകമ്പ, നിസ്വാർത്ഥത എന്നിവയിലൂടെ നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവർക്ക് രോഗശാന്തിയും അനുരഞ്ജനവും കൊണ്ടുവരാൻ കഴിയും.